219 اينكه در دعاها از خدا علم نافع مي‌خواهيم يا به خدا از علم غير نافع پناه مي‌بريم، براي آن است كه يا آن علم نافع نيست (مثل سِحر و شعبده و جادو و علوم ديگري كه سودمند نيست) يا نه، علم «في نفسه» نافع است ولي عالِم از او طرفي نمي‌بندد. اينكه گفته مي‌شود «أَعُوذُ بِكَ مِن عِلمٍ لا يَنفَعُ» (1) . يعني علمي كه اصلاً نافع نيست يا نافع است ولي اين شخص، انتباه ندارد و بهره نمي‌برد؛ در هر دو حال از چنين علمي بايد به خدا پناه برده شود . ادامه مطلب. |
درباره این سایت